NZ4
Door: jacques
Blijf op de hoogte en volg Henriette
22 Februari 2017 | Nieuw Zeeland, Christchurch
NZ 4
Wat kom je zoal tegen in NZ: een bloemlezing
- iedereen woont in een bungalow. Ruimte zat, de steden en dorpen bestrijken dan ook een groot grondgebied. Het is allemaal skeletbouw, een bouwtraditie overgebleven van de Engelse cottage: je bouwt een frame van hout en vult dat op, niet meer met leem en stro zoals de oude vakwerkhuizen, maar met isolerende steenwol en rabatdelen. Goed tegen aardbevingen in tegenstelling met "de stad" waar veel meer stenen huizen zijn, dus meer schade.
- er wordt veel gelopen: tracks and tramps. Overal zijn tracks uitgezet, varierend van een half uur, tot vele dagen in allerlei moeilijkheidsgraad, dezelfde tracks worden ook gebruikt voor mountainbiken, hier erg populair. Heb je een hondje, dan doe je die in een speciaal borsttasje, zet er een klein Morganbrilletje op en je kunt op weg. Succes verzekerd.
- NZ is een Morganland bij uitstek maar we zijn ze nog niet tegengekomen. Ze zijn er wel, want er is een actieve site van de NZ MorganClub. Ik heb het idee dat ze vooral op het warmere noordeiland rijden. Wat we wel tegenkwamen: TR2, TR3, Jacquar, Morris Minor en Moris Traveller.
- Ook hier, op het platteland van NZ, bleek dat Enkhuizer zaadboeren wereldfaam hebben. We reden door een streek met veel tuinbouw, fruitbomen. overal langs de weg fruitstallen, nee: fruithallen, zo groot was het aanbod. Wat schetst onze verbazing toen we tussen de stallen en boomgaarden een groot bord zagen: "ENZA" met daarop een paar geweldige tomaten. Wijlen Jaap Mazereeuw, alias "de skriftgeleerde", gewoond hebbende op het Brejeland, heeft het ver geschopt, letterlijk.
- Een aardige studente biologie, die op de kust waar we liepen, onderzoek deed naar het groeigedrag van zeepokken. We hebben een tijd met haar staan praten en werden belaagd door sandflies, kleine vliegjes, het lijken fruitvliegjes, die gemeen steken en bloed zuigen. Je hebt nog dagen last van de jeuk, een plaag bij uitstek aan de westkust.
- Een leuke bedrijfleidster in een supermarket die ons als NLers herkende aan de AH blauwe boodschappentas. Een tijdje mee staan praten. Na vele omzwervingen terechtgekomen in NZ en wilde hier niet meer weg, hoopte op een langdurige verblijfsvergunning. Het was een mooie lange blonde meid, dus ik kan me daar wel iets bij voorstellen.
- Leuke medelanders, ook pensionado's, oud hoofd van een basisschool uit Amsterdam Zuid, aquarellist en zij: keramiste met een opleiding aan de HKA in de Lutmastraat ook in A'dam, nb in dezelfde tijd dat ik daar mijn MO-B deed. We bleken gemeenschappelijke kennissen te hebben.
- Andere medelanders die hun zoon hadden opgehaald na zijn studie aan de universiteit van Christchurch en met elkaar het land bereisden, in een mini busje.
- Een vriendelijke NZse kok, die in Nl was geweest, Leerdam en Leerbroek, een aantal steden kende, en plannen had om als kok te gaan werken op een bouwplaats voor windmolens, in zee, 2 weken op, 2 weken af, 4000 € per maand, dat leek hem wel wat. Merkte wel dat het moeilijk was om een visum te krijgen.
- De "Fox Glasier Helicopter Highway". Het viel me op dat een aantal interessante en publiektrekkende natuurverschijnselen door de liberale regering van NZ aan particuliere handen zijn toevertrouwd, bijv een natuurpark in handen van een exploitant. In Oamaru is de pinguïn-kolonie toevertrouwd aan ondernemers. Om veel volk te trekken, hebben ze de woonplek van de pinquïns, waarnaar ze elke avond vanuit zee terugkeren, "gecultiveerd". Kunstmatige houten nesten en zelfs tribunes voor het publiek. Gevolg is wel dat de pinquïns bijna verdwenen zijn.
- Zo maakten we vanmorgen nog zoiets mee. Fox Glacier is een dorp én een geweldige gletcher. Vanuit het dorp loopt er een pad om van dichtbij de gletcher te bekijken. Wie het geld er voor over heeft, 300 á 400€ pp, kan zich met een helicopter op de gletcher laten afzetten, daar even rondkijken en dan weer terug. Dat gaat de hele dag door. Het gletcherdal is rechts gereserveerd voor het komende helicopterverkeer, links voor het terugkerende. In het dorp Fox Glasier was het een komen en gaan van helicopters: veel klapperend lawaai en veel doordringende kerosinestank. Zouden net als de pinguïns ook de mensen op den duur hier verdwijnen? Tot een volgende keer!! Jacques en Henriette.
Wat kom je zoal tegen in NZ: een bloemlezing
- iedereen woont in een bungalow. Ruimte zat, de steden en dorpen bestrijken dan ook een groot grondgebied. Het is allemaal skeletbouw, een bouwtraditie overgebleven van de Engelse cottage: je bouwt een frame van hout en vult dat op, niet meer met leem en stro zoals de oude vakwerkhuizen, maar met isolerende steenwol en rabatdelen. Goed tegen aardbevingen in tegenstelling met "de stad" waar veel meer stenen huizen zijn, dus meer schade.
- er wordt veel gelopen: tracks and tramps. Overal zijn tracks uitgezet, varierend van een half uur, tot vele dagen in allerlei moeilijkheidsgraad, dezelfde tracks worden ook gebruikt voor mountainbiken, hier erg populair. Heb je een hondje, dan doe je die in een speciaal borsttasje, zet er een klein Morganbrilletje op en je kunt op weg. Succes verzekerd.
- NZ is een Morganland bij uitstek maar we zijn ze nog niet tegengekomen. Ze zijn er wel, want er is een actieve site van de NZ MorganClub. Ik heb het idee dat ze vooral op het warmere noordeiland rijden. Wat we wel tegenkwamen: TR2, TR3, Jacquar, Morris Minor en Moris Traveller.
- Ook hier, op het platteland van NZ, bleek dat Enkhuizer zaadboeren wereldfaam hebben. We reden door een streek met veel tuinbouw, fruitbomen. overal langs de weg fruitstallen, nee: fruithallen, zo groot was het aanbod. Wat schetst onze verbazing toen we tussen de stallen en boomgaarden een groot bord zagen: "ENZA" met daarop een paar geweldige tomaten. Wijlen Jaap Mazereeuw, alias "de skriftgeleerde", gewoond hebbende op het Brejeland, heeft het ver geschopt, letterlijk.
- Een aardige studente biologie, die op de kust waar we liepen, onderzoek deed naar het groeigedrag van zeepokken. We hebben een tijd met haar staan praten en werden belaagd door sandflies, kleine vliegjes, het lijken fruitvliegjes, die gemeen steken en bloed zuigen. Je hebt nog dagen last van de jeuk, een plaag bij uitstek aan de westkust.
- Een leuke bedrijfleidster in een supermarket die ons als NLers herkende aan de AH blauwe boodschappentas. Een tijdje mee staan praten. Na vele omzwervingen terechtgekomen in NZ en wilde hier niet meer weg, hoopte op een langdurige verblijfsvergunning. Het was een mooie lange blonde meid, dus ik kan me daar wel iets bij voorstellen.
- Leuke medelanders, ook pensionado's, oud hoofd van een basisschool uit Amsterdam Zuid, aquarellist en zij: keramiste met een opleiding aan de HKA in de Lutmastraat ook in A'dam, nb in dezelfde tijd dat ik daar mijn MO-B deed. We bleken gemeenschappelijke kennissen te hebben.
- Andere medelanders die hun zoon hadden opgehaald na zijn studie aan de universiteit van Christchurch en met elkaar het land bereisden, in een mini busje.
- Een vriendelijke NZse kok, die in Nl was geweest, Leerdam en Leerbroek, een aantal steden kende, en plannen had om als kok te gaan werken op een bouwplaats voor windmolens, in zee, 2 weken op, 2 weken af, 4000 € per maand, dat leek hem wel wat. Merkte wel dat het moeilijk was om een visum te krijgen.
- De "Fox Glasier Helicopter Highway". Het viel me op dat een aantal interessante en publiektrekkende natuurverschijnselen door de liberale regering van NZ aan particuliere handen zijn toevertrouwd, bijv een natuurpark in handen van een exploitant. In Oamaru is de pinguïn-kolonie toevertrouwd aan ondernemers. Om veel volk te trekken, hebben ze de woonplek van de pinquïns, waarnaar ze elke avond vanuit zee terugkeren, "gecultiveerd". Kunstmatige houten nesten en zelfs tribunes voor het publiek. Gevolg is wel dat de pinquïns bijna verdwenen zijn.
- Zo maakten we vanmorgen nog zoiets mee. Fox Glacier is een dorp én een geweldige gletcher. Vanuit het dorp loopt er een pad om van dichtbij de gletcher te bekijken. Wie het geld er voor over heeft, 300 á 400€ pp, kan zich met een helicopter op de gletcher laten afzetten, daar even rondkijken en dan weer terug. Dat gaat de hele dag door. Het gletcherdal is rechts gereserveerd voor het komende helicopterverkeer, links voor het terugkerende. In het dorp Fox Glasier was het een komen en gaan van helicopters: veel klapperend lawaai en veel doordringende kerosinestank. Zouden net als de pinguïns ook de mensen op den duur hier verdwijnen? Tot een volgende keer!! Jacques en Henriette.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
